“Έχω ένα μυστικό που δεν έχω πει ποτέ. ούτε στον ψ μου αλλά μάλλον εξαιτίας της θεραπείας (κάνω σχεδόν ένα χρόνο) το σκέφτομαι συνέχεια και βγαίνουν συνέχεια στην επιφάνεια πράγματα και ζορίζομαι πολύ και είμαι σίγουρη πως έχει να κάνει με αυτό το παλιό. Δεν ξέρω τον τρόπο να του το πω και δεν ξέρω εάν θα το αντέξει κιόλας. Θα μπορεί να το χειριστεί; κάθε φορά που πάω να το πω μου έρχεται να ανοίξω την πόρτα και να φύγω. αισθάνομαι πως χάνει το χρόνο του μαζί μου άσε που είναι και λίγο περίεργο να μη λες πράγματα στον ψ σου! και γενικά είναι λίγο βουνό γιατί δεν αφορά μόνο εμένα αυτό το μυστικό αλλά και άλλους ανθρώπους της οικογένειάς μου. έχεις να μου προτείνεις κάτι;”
Αυτό που βιώνεις είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο μιας και αρκετοί άνθρωποι κάποιες στιγμές “κρύβουν” πράγματα από τον ψυχοθεραπευτή τους ή μπορεί να τα μοιραστούν μετά από αρκετό καιρό ενώ βρίσκονται σε συστηματική θεραπεία. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που ένας θεραπευόμενος δεν μιλάει για πράγματα -για τα οποία είναι εκείνα που χρειάζεται περισσότερο να μιλήσει-. Κάποιες φορές ανησυχεί πως ο θεραπευτής θα σχηματίσει αρνητική γνώμη για εκείνον, κάποιες άλλες το θέμα από μόνο του προκαλεί αμηχανία, άλλες φορές είναι σε άρνηση και άλλες γιατί φοβάται πως η ιστορία του δεν θα γίνει πιστευτή όπως δεν είχε γίνει και στο παρελθόν. Υπάρχουν και φορές που ένας θεραπευόμενος κρύβει κάτι όχι για να αποφύγει τον ψυχοθεραπευτή του, αλλά τον εαυτό του, να αποφύγει δηλαδή να έρθει σε επαφή με τον πόνο, τη ντροπή, το φόβο ή την αλήθεια που ξέρει πως έχει έρθει η στιγμή να τη μοιραστεί με έναν άλλον άνθρωπο.
Από την εμπειρία μου -όχι μόνο ως ψυχοθεραπεύτρια αλλά και ως θεραπευόμενη- ο πιο συνηθισμένος λόγος που δεν μοιραζόμαστε σημαντικές πληροφορίες της ζωής μας είναι όχι μόνο γιατί θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή καθαυτή, αλλά και όλες τις σκέψεις και τα συναισθήματα που θα τη συνοδέψουν. Σκέψεις του τύπου “τώρα όμως θα πρέπει να κάνω κάτι γι’αυτό και αν κάνω κάτι γι’αυτό το πιθανότερο είναι πως όλες οι κοντινές μου σχέσεις μπορεί και να τερματιστούν. Δεν έχω τη δύναμη να το κάνω.” Έτσι, εκτός από τον πόνο, τη ντροπή, τον θυμό, τη ματαίωση, υπάρχει και ο φόβος. Ο φόβος για τις αλλαγές που φαντάζεσαι πως θα πρέπει να κάνεις. Ο φόβος πως όλα θα αλλάξουν, πως καλύτερα να έχω στη ζωή μου κάποιες σχέσεις και ας μην είναι όπως τις θέλω, παρά να μείνω μόνη. Το γνώριμο είναι πολύ πιο εύκολο γιατί ξέρω τον τρόπο να υπάρχω σ’αυτό, ξέρω τι να περιμένω από τους άλλους.
Όμως, το κόστος μιας αποκάλυψης έρχεται μαζί με ανταμοιβή. Την ελευθερία. Το μοίρασμα της αλήθειας μας απελευθερώνει από τις εσωτερικές μας φυλακές και μας δίνει τη δυνατότητα και την επιλογή να προχωρήσουμε με τον καλύτερο για εμάς τρόπο. Όσο περιμένουμε, τόσο πιο εδραιωμένο γίνεται το πρόβλημα. Αντί λοιπόν να σε απασχολεί για το εάν σπαταλάς το χρόνο του ψυχοθεραπευτή σου, ίσως θα ήταν καλύτερα να εστιάσεις στο πόσο από τον δικό σου χρόνο θα σπαταλήσεις εάν περιμένεις και άλλο.
Μου γράφεις πως δεν ξέρεις τον τρόπο και θέλω να σου πω κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο και σε άλλες καταστάσεις: Όταν ξεκινάω να μιλάω για τη δυσκολία μου, η δυσκολία μου μικραίνει, γίνεται πιο ελαφριά. Μπορείς λοιπόν να ξεκινήσεις λέγοντας στον ψυχοθεραπευτή σου πως έχεις ένα μυστικό και πως φοβάσαι να το πεις. Φοβάσαι για τα συναισθήματα που θα σε κατακλύσουν, πως μετά θα πρέπει να κάνεις κάτι, πως εκείνος μπορεί να μην αντέξει αυτά που θα ακούσει, πως όλα θα αλλάξουν, ακόμα και η σχέση σας. Πες του πως κάθε φορά που σκέφτεσαι να το αναφέρεις -δεν χρειάζεται να πεις τι είναι- θες να φύγεις. Μπορείς να του πεις αυτά που έγραψες και σε μένα.
Το να μιλήσεις για το τι σου συμβαίνει εκείνη τη στιγμή είναι εξίσου σημαντικό με το να μιλάς για το θέμα που τόσα χρόνια σε ταλαιπωρεί. (για να κάνω και μια υπόθεση η οποία μπορεί να μην σου λέει και κάτι, ίσως αυτή η δυσκολία που έχεις στο τώρα να συνδέεται με κάποιον τρόπο με το θέμα). Το δωμάτιο της ψυχοθεραπείας είναι όπως ήδη ξέρεις ένας ασφαλής χώρος και για πειραματισμούς. Μαθαίνουμε καινούργιους τρόπους με έναν άνθρωπο που ξέρουμε πως δεν θα φύγει, δεν θα πάρει κάτι προσωπικά και κυρίως έχει εκπαιδευτεί γι’αυτό. Η θεραπευτική φάση που βρίσκεσαι είναι μια εξαιρετική ευκαιρία όχι μόνο για να αρχίσεις να τακτοποιείς το θέμα που τόσο σε ταλαιπωρεί, αλλά και για τη σχέση σου με τον ψυχοθεραπευτή σου. Όλα θα πάνε καλά.
