Τα προβλήματα διατροφής, επίσης, είναι απόρροια του τρόπου δόμησης της σύγχρονης κοινωνίας. Σ΄ έναν κόσμο, στον οποίο η εικόνα είναι το παν, και καθετί διαφορετικό από αυτό που πλασάρεται, την εκάστοτε εποχή, ως ωραίο απορρίπτεται, λογικό κι επόμενο είναι να ανθίσουν και οι λεγόμενες ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές.
Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, κυρίως γυναικών, -με το ποσοστό στους άνδρες να αυξάνεται- αναφέρει έντονα προβλήματα στη συμπεριφορά τους σχετικά με το φαγητό. Δυο σύνδρομα (καθώς και παραλλαγές τους) συναντάμε πολύ συχνά στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή. Τη νευρογενή ανορεξία, κατά την οποία το άτομο με τη θέληση του επιβάλλει στον εαυτό να περιορίσει την πρόσληψη τροφής, καθώς φοβάται μην παχύνει. Η νευρογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπερφαγίας. Το άτομο νιώθει ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, ώστε να σταματήσει να τρώει. Χρησιμοποιεί αντισταθμιστικές μεθόδους όπως προκλητό εμετό, καθαρτικά, διουρητικά, νηστείες, υπερβολική άσκηση για να μην πάρει βάρος. Τα βουλιμικά άτομα έχουν συνήθως φυσιολογικό βάρος.
Πρόκειται για αρκετά σοβαρές ψυχικές καταστάσεις. Αποτελούν μέσο καταστολής των άσχημων συναισθημάτων και τρόπο αντιμετώπισης των δυσκολιών της ζωής, στα οποία το άτομο δε δύναται να ανταπεξέλθει. Χωρίς κατάλληλη βοήθεια και στήριξη, από εξειδικευμένους επιστήμονες (ψυχολόγους, διατροφολόγους), οι διατροφικές διαταραχές δύσκολα αντιμετωπίζονται και μπορεί να αποβούν ακόμη και μοιραίες, καθώς το ίδιο το άτομο αρνείται ότι νοσεί και διαιωνίζει την κατάσταση.